Ambasador Fundacji Asante w Zambii -  Brat Jacek Rakowski

Ośrodek dla 36 dzieci "Home of Hope" w stolicy Zambii, Lusace prowadzi brat Jacek Rakowski. Obok jest także szkoła "St. Lawrence Basic School", w której jest ponad 110 uczniów w klasach od 1 do 9. Dom nadziei jest organizacją non - profit, założono go w 1998 roku.

Ośrodek dla 36 dzieci "Home of Hope" w stolicy Zambii, Lusace prowadzi brat Jacek Rakowski. Obok jest także szkoła "St. Lawrence Basic School", w której jest ponad 110 uczniów w klasach od 1 do 9. Dom nadziei jest organizacją non - profit, założono go w 1998 roku. Ośrodek jest schronieniem dla dzieci bezdomnych mieszkających na ulicach Lusaki . Jest prowadzony w ramach misji katolickiej. Dzieci otoczone opieką dostają schronienie, są rehabilitowane. Prowadzący ten dom szukają kontaktu z rodziną chłopców, czasem trwa to bardzo długo nawet rok. Jeśli jest to możliwe trafiają z powrotem do swych bliskich. Ośrodek dla 36 dzieci "Home of Hope" prowadzi brat Jacek Rakowski. Obok jest także szkoła "St. Lawrence Basic School", w której jest ponad 110 uczniów w klasach od 1 do 9.

Zambia. Pierwotnie tereny dzisiejszej Zambii zamieszkiwali Buszmeni, a od ok. VI wieku zaczął się napływ ludów Bantu. Od XIV do XV wieku pod wpływami państwa Monomotapa. W XIX wieku na terenie Zambii powstały dwa stabilne twory państwowe - państwo Barotse (na zachodzie) i Bemba (na południowym zachodzie). W 1835 w Zambii osiedlił się zuluski lud Nguni. W II połowie XIX wieku tereny Zambii zaczęły być stopniowo penetrowane przez europejskich misjonarzy, handlarzy i odkrywców. Jednym z odkrywców był Brytyjczyk David Livingstone. On jako pierwszy z Europejczyków zobaczył wodospady na rzece Zambezi i nazwał je na cześć królowej Wiktorii. Od 1902 Zambia znalazła się pod zarządem Brytyjskiej Kompanii Afryki Południowej, którą kierował Rhodes. W tym czasie rozpoczęła się tam eksploatacja bogatych złóż rud miedzi, a także budowa linii kolejowych dla umożliwienia wywozu surowców. W 1911 roku tereny te zostały przekształcone w brytyjski protektorat o nazwie Rodezja Północna. Od 1924 do uzyskania niepodległości Rodezją Północną administrował rząd brytyjski. W okresie międzywojennym Rodezja Północna stała się największym producentem miedzi na świecie. W dziesięcioleciu 1953-1963 wchodziła w skład Federacji Rodezji i Niasy. Po jej rozpadzie 31 grudnia 1963 Północna Rodezja uzyskała szeroką autonomię, a 24 października 1964.

WESPRZYJ NAS